Wyciąg z orzecha czarnego skuteczny w walce z pasożytami

Orzech czarny (Juglans nigra) jest to rodzaj drzewa przynależny do rodziny orzechowatych. Występuje zwłaszcza na terenie Ameryki Północnej. W Europie jest rzadko uprawiany, niektórzy mylą go z orzechem włoskim. Orzech czarny dorasta nawet do 35 metrów wysokości, pień pokrywa czarna kora, która jest silnie bruzdowana. Owoc orzecha ma kształt kulisty, o wielkości 3-5 cm o szerokiej i silnie aromatycznej zewnętrznej, zielonej przykrywie, trudno oddzielającej się od skorupy. Łupina nasiona jest twarda, gruba, bruzdowana i czarnobrązowa. Wyciąg z czarnego orzecha w przeszłości był używany przez plemiona Indian jako wsparcie w przypadku najróżniejszych chorób. Służył do oczyszczania skóry, przy egzemie, opryszczce, łuszczycy. Aktualnie jest uznany za najskuteczniejszy naturalny środek przeciwko pasożytom jelitowym (glisty, owsiki) w różnych stopniach rozwoju. Wyciąg z orzecha czarnego wspomaga oczyszczanie jelit od kolonizujących je pasożytów i w pozytywny sposób wpływa na układ trawienny. Pomaga unormować florę jelitową i niszczy drobnoustroje gnilne, pomaga usuwać toksyny i metale ciężkie oraz obniżać poziom cukru we krwi. Wyciąg z orzecha jest bogatym źródłem substancji czynnych. Zawiera bioflawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, antocyjanidy, olejki eteryczne, żelazo, witaminy C, B1, B2, beta-karoten, kwas linolenowy i inne cenne składniki. Jest znany od dawien dawna, stosowano go przede wszystkim przeciwko pasożytom. Pasożyty obniżają odporność organizmu, naruszają równowagę i witalność organizmu. Pasożyt jest organizmem żerującym na drugim organizmie, pozyskuje z niego składniki odżywcze i szkodzi mu. Narastające zasiedlanie organizmu przez pasożyty skrywa w sobie wiele zagrożeń, których skutki mogą pojawić się za kilka lat. Pasożyty w ludzkim organizmie potrafią w taki sposób dostroić swój cykl życia, aby móc się rozmnażać. Często egzystują w naszym organizmie niepostrzeżenie, a symptomy chorobowe nie są jednoznaczne i kierują uwagę lekarzy w stronę innych podejrzeń. Pasożyty wielokomórkowe ingerują w układ odpornościowy, nerwowy i hormonalny. Błędne jest twierdzenie, że pasożyty to zagrożenie krajów rozwijających się. Niestety, pasożyty zasiedlają organizmy niemal każdego z nas. Najczęściej przenoszą się do naszego organizmu wraz z pożywieniem i wodą. Nie można ich uniknąć, ale można się przed nimi bronić.

Jeżeli jesteś zaintereowana/y ochroną zdrowia produktami naturalnymi i

potrzebujesz więcej informacji

skorzystaj - Kliknij

Wpływ selenu (Se) na zdrowie człowieka

Selen (Se, łac. Selenium - termin pochodzi z greckiego księżyc) należy do najważniejszych pierwiastków śladowych w ustroju człowieka. W związku z tym, że w Europie, w ciągu od Finlandii po Turcję gleby są ubogie w selen, większość ludzi naszego kraju przyjmuje ten pierwiastek w niewystarczającej ilości. Wydalany jest w 60% z moczem, 35% z kałem, pozostała część wydzielana jest przez pot, płuca itp. Zawartość selenu w pokarmach roślinnych i zwierzęcych jest różna, zależy, m.in. od poziomu tego pierwiastka w glebie przeznaczonej do uprawy, czynników klimatyczno-glebowych, warunków hodowli oraz zastosowanych procesów technologicznych. Wpływa na nią również przetwarzanie surowców żywnościowych. Podczas obróbki cieplnej traci się ok. 40% pierwiastka, przy czym najmniejsze ubytki występują w trakcie gotowania, największe przy smażeniu i pieczeniu. Selen szybko łączy się z proteinami, dlatego pokarmy o dużej zawartości białka, a więc mięso, podroby, ryby oraz owoce morza tworzą jego bogate źródło. W sporej ilości występuje również w produktach zbożowych. Mniejsze stężenie selenu zawierają warzywa i owoce, choć nie należy zapominać o produktach pochodzenia roślinnego, które kumulują selen, takich jak brokuły, kapusta, czosnek, cebula, szczypiorek, grzyby oraz niektóre orzechy. Człowiek najlepiej pobiera formy organiczne selenu - selenometioninę oraz selenocysteinę. Selen jest absorbowany głównie w śluzówce dwunastnicy, jego absorpcję zwiększa obecność białka. Poziom selenu w surowicy krwi nie odzwierciedla więc faktycznego stanu pierwiastka w ustroju. Obecnie uważa się, że niski poziom peroksydazy glutationowej oraz zaburzenia metabolizmu hormonów tarczycy mogą być wyznacznikiem niedoboru selenu w organizmie. Peroksydaza glutationowa to ważny enzym usuwający z organizmu toksyczny nadtlenek wodoru. Selen ma działanie odtruwające przy zatruciach metalami ciężkimi. Selen posiada pozytywny wpływ na poszczególne organy, np. na tarczycę (wspomaga jej prawidłowe funkcjonowanie), oczy (chroni przed zaćmą), stawy (ogranicza powstanie artrozy), mózg (wspiera poprawę pracy nerwów - usprawnia procesy pamięciowe i myślowe), serce i naczynia krwionośne (chroni przed arteriosklerozą).

Selen pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu tarczycy.

Selen reguluje funkcję tarczycy, bierze udział w wytwarzaniu i przemianach jej hormonów. Tarczyca to największy gruczoł wydzielania wewnętrznego w naszym organizmie. Odpowiada za generowanie hormonów kontrolujących temperaturę ciała i właściwą przemianę materii. Wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego, pokarmowego i rozrodczego. U dzieci może mieć także wpływ na to, jak szybko dziecko rośnie i jak dojrzewa jego kościec.
A tak piszą lekarze o selenie - zobacz

 

Jeżeli jesteś zaintereowana/y ochroną zdrowia produktami naturalnymi i

potrzebujesz więcej informacji

skorzystaj - Kliknij